Ho Chi Minhstad – Củ Chi

Dag 23, 11 mei 2017

Op tijd aan het ontbijt, want we kunnen om 07.45 uur worden opgehaald voor een uitstapje naar de Củ Chi tunnels. In de ontbijtruimte zijn we niet alleen; velen zijn klaarblijkelijk vroeg opgestaan om naar hun werk te gaan, danwel een seminair van Unicef in het hotel bij te wonen. Sindsdien is een veiligheidscheck bij binnenkomst een 'must'.
Rond half negen worden we opgehaald en gaan we in een minibus richting het ontmoetingspunt bij de touroperator en trotseren het verkeer. Hier staat een bus klaar en stappen wij als laatste in om direct weer tussen het verkeer te mengen. De afstand is nog geen 60 kilometer, maar met een lage gemiddelde snelheid doen we daar 2 uur over (inclusief 10 minuten pauze). Onderweg wordt het een en ander uitgelegd en later met een educatief Vietcong filmpje in woord en beeld getoond.
Bij het tunnelcomplex gaan we per groep naar binnen en krijgen we tekst en uitleg hoe de Vietcong onder de grond leefde en zich beschermde tegen de Amerikaanse soldaten en bomaanslagen. Het 250 km lange tunnelstelsel is ook besproken en de doordachte complexiteit hiervan heeft z'n voordeel bewezen. De mensen leefde hier op verschillende verdiepingen onder de grond en konden delen afsluiten, wanneer een gasaanval plaats vond. Verder waren er recreatieruimten, veldhospitalen, wapenmagazijn, commandoruimte en een keuken met een gecamoufleerde schoorsteen. Alleen 'tussen 4 en 5uur in de morgen kon gekookt worden, omdat de rook als ochtendmist werd gezien. Speurhonden werden eveneens om de tuin geleid door zeepjes bij een neptermietenheuvel, maar ook de gemaskeerde kleding van de Amerikanen werd gebruikt.
Vele tunnelopeningen hadden een onderlinge zigzag verbinding en werden evenzoveel natuurlijk belucht. Maar ook menselijke 'vallen' zijn ontworpen en genieus in elkaar gezet met alle gevolgen van dien. Door het ondergrondse leven was men vatbaar voor infecties geworden, immers ontbrak vitamine D en zijn kinderen jong gestorven. Maar ook insecten, vleermuizen, spinnen, schorpioenen en slangen waren niet te onderschatten gevaren.
Tegen het einde van de tour bestaat de mogelijkheid door de tunnels te kruipen om enigszinds het gevoel te geven hoe dit stelsel aan den lijve is te ondervinden. Men moet niet astmatisch, claustrofobisch of engtevrees hebben, dan pas wordt je in de tunnel los gelaten. Gehurkt kan het eerste deel prima, maar er zijn ook gaten om een verdieping lager te komen gemaakt en schuin naar beneden glijdende helling om het stelsel onderin te bereiken. Ook worden de openingen nauwer, zodat je moet kruipen en dit allemaal onder schaarse verlichting, maar ook in de volledige duisternis. Na 100m bereik je de uitgang en neem je deze ervaring met je mee, desgewenst kan je eerder bovengronds komen. Nu zou je moeten voorstellen dat je door deze gangetjes moet kruipen met wapens en andere bagage meedragend. Het is een zeer inspannende bezigheid en dat voor deze korte afstand.
Hierna vangen we de terugweg naar het vroegere Saigon aan en merken we dat de verkeersdrukte weer toeneemt, naarmate we het district 1 (centrum en daarbuiten) naderen. We worden afgezet en lopen naar ons hotel terug.
Hier verfrissen we ons en waneer we gereed zijn nemen we een taxi naar Cholon (Chinese wijk), echter dit valt tegen en na een kleine 30 minuten pakken we een taxi naar het centrum. Hier lopen we wat rond en nemen een hapje en dan houden we het voor gezien.
Dus terug naar het hotel.